Dwangneurose medicatie
Smetvrees duikt regelmatig op in de media. Mensen met smetvrees hebben de angst om besmet te raken of juist anderen te besmetten. De aandoening wordt regelmatig wasdrang genoemd. Wanneer iemand smetvrees heeft zal diegene zichzelf vaak en grondig wassen.Bij de ene patient zal vooral de angst om zelf besmet te raken een grote rol spelen. Angst om een ander te besmetten komt ook voor. Het veelvuldig en langdurig wassen is een manier om dit tegen te gaan. Voor buitenstaanders zijn de dwanghandelingen een beetje vreemd. Voor de patient zijn ze echter van onschatbare waarde. De angst beïnvloed de gedachtepatronen van de patient. Spullen van een ander kunnen niet worden aangeraakt, uit angst voor besmetting met zelfs ziekte en de dood als gevolg. In werkelijkheid is die kans natuurlijk erg klein.
Exposure en responspreventie is doorgaans de aangewezen behandeling voor smetvrees. De situaties waar de patient zoveel angst voor heeft moeten daarbij worden ondergaan. Bijvoorbeeld trapleuningen vanaf nu wel gebruiken en handen niet wassen na iemand een hand gegeven te hebben. Het doel is om de patient te laten inzien dat er niets gebeurt wanneer er geen dwanghandelingen worden uitgevoerd.
De angsthierarchie is een lijst waarin de moeilijke situaties staan. Daarna is het tijd voor de volgende stap. De situatie waar de patient de minste moeite mee heeft ondergaat hij of zij als eerst. De situatie waar de patient de meeste moeite mee heeft, ondergaat hij als laatste. De dwanghandelingen worden door middel van deze methodiek afgeleerd.
Men kan de behandeling van smetvrees uitbreiden met medicatie. Vooral wanneer exposure en responspreventie alleen niet voldoende is, is dit een goed idee. Het kan ook zijn dat de patient de voorkeur heeft voor medicatie.
